بیشتر مردم به دلیل مسابقه اسب دوانی با Thoroughbred اصیل آشنا هستند. اما نژادهای اصیل اسب های چند منظوره هستند و بسیاری از این اسب ها در اسب سواری یا رانندگی استفاده می شد. نژادهای اصیل به عنوان اسبهای “خونگرم” یا اسبهایی که دارای روحیه، جسارت، هوش بالا و ورزشکار هستند طبقه بندی می شوند. رفتاری که هر سوارکار از عهده آن برنمی آید، اما این اسب آن را بدرستی انجام می دهد.
تاریخ
نژادهای اصیل این اسب را می توان از اواخر قرن هفدهم در بریتانیای کبیر جستجو کنند. اسب دوانی از قرن ها قبل در آنجا وجود داشته است و مردم به دلیل ویژگی های مسابقه ای خود به طور انتخابی اسب پرورش می دادند.
در اواخر دهه 1600 و اوایل دهه 1700 سه نریان به انگلیس وارد شدند: تورک بایرلی، دارلی عربی و عرب گودولفین (که برای صاحبان آنها نامگذاری شده بود، که قبلاً معمول بود). آنها به اسب نر پایه و اصیل تبدیل شدند، حتی اگر هیچ یک از آنها مسابقه نداده باشد. مادیان های بنیادی از نژادهای مختلف، بومی و وارداتی بود.
این پرورش انتخابی منجر به تولید اسبی با قدرت، سرعت و استقامت شد. اولین نژاد اصیل در سال 1730 وارد مستعمرات آمریکا شد، اگرچه واردات در جنگ متوقف شد. اسب دوانی در دهه 1800 در ایالات متحده محبوبیت پیدا کرد و کنتاکی و تنسی به مراکز پرورش نژاد و نژادهای اصیل تبدیل شدند. نژاد اصیل همچنین چندین نژاد اسب دیگر از جمله نژاد چهارم اسب آمریکایی، نژاد استاندارد و مورگان را تحت تأثیر قرار داد.
باشگاه جوکی به عنوان ثبت احوال نژادهای اصیل در ایالات متحده و کانادا عمل می کند.
پرورش اسب عرب و موارد استفاده
اگرچه Thoroughbred Horse از ابتدا به دلیل ویژگی های اسب نژادی خود پرورش یافته اند، اما نژادهای اصیل در بسیاری دیگر از ورزش های اسب، از جمله پرش نیز دیده می شوند. آنها همچنین به عنوان اسبهای عمومی سواری استفاده می شوند. بسیاری از اسب های نژاد اسبق که اصطلاحاً اصیل نژاد خارج از مسیر یا OTTB نیز شناخته می شوند، اسب سواری و رانندگی می شوند.
علاوه بر این، از این نژاد اغلب برای افزودن ژن ورزشکاری به نژادهای دیگر اسب استفاده می شود که بسیاری از اسبهای ورزشی نژاد اصیل در اصل و نسب خود دارند.
اصالت و رنگ
Thoroughbred Horse غالباً به رنگ سرخ، قهوه ای، شاه بلوطی، سیاه یا خاکستری است. بسیاری از ثبت نژادها الگوهای پوست را که شامل بیش از یک رنگ باشد تشخیص نمی دهند. اما علامت گذاری صورت و پا ، مانند لعاب یا جوراب، مجاز است، اگرچه بسیاری از نژادهای اصیل ساده و بدون علامت گذاری هستند.
خصوصیات منحصر به فرد
ورزشکاری از خصوصیات تعیین کننده آنها است. سرعت این اسب ها می تواند در حدود 40 مایل در ساعت باشد. پاهای پشتی آنها بلند است که هنگام جابجایی رانش را تقویت می کند. با اینکه آنها اسب های قدرتمند و عضلانی هستند، اما قادر به حرکت سریع و چابکی هستند.
رژیم و تغذیه
غذای نژادهای اصیل این اسب یک رژیم غذایی معمولی به مانند تمام غذاهای دیگر اسب ها چون علف های مرغوب، یونجه، غلات و برخی میوه ها و سبزیجات هست. مکمل ویتامین و مواد معدنی ممکن است لازم باشد. بسیاری از نژادهای اصیل تمایل به متابولیسم سریع دارند، بنابراین ممکن است به غذای بیشتری نسبت به اسبهای دیگر در اندازه خود برای حفظ وزن سالم نیاز داشته باشند.
مشکلات مشترک بهداشتی و رفتاری
Thoroughbred Horse مستعد ابتلا به چندین مشکل سلامتی هستند که بسیاری از آنها به دلیل پرورش در مسابقات است. از آنجا که آنها اغلب در پیست سوارکاری به شدت جسمی رانده می شوند، میزان عوارض این ورزش از نظر بهداشتی و حوادث – مانند شکستگی های پایان زندگی – برای نژادهای اصیل زیاد است.
این نژاد همچنین به خونریزی ریوی ناشی از ورزش یا خونریزی در ریه ها در اثر ورزش شدید مورد تهدید است. بعلاوه، بعضی از نژادهای اصیل ضربان قلب غیر طبیعی دارند که می تواند به مشکلات گردش خون کمک کند. بعضی از آنها سم هایی دارند که برای اندازه اندامشان خیلی کوچک است و همین امر باعث ایجاد زخم و لنگی می شود.
از نظر رفتاری، بسیاری از نژادهای اصیل برای شروع سوارکاری دارای روحیه بالا و پرانرژی هستند. اما آنها بسیار باهوش هستند و از اخلاق کاری بسیار قوی برخوردار می کنند. یک سوارکار با اعتماد به نفس و با تجربه اغلب می تواند این اسب را برای برتری در ورزشهای مختلف اسب آموزش دهد.
با این وجود، آموزش مجدد اسبهای مسابقه برای اهداف دیگر، از جمله سواری عمومی، می تواند دشوار باشد. این اسب ها تمام زندگی خود را وقف مسابقه می کنند و اغلب با صداهای بلند که یادآور تپانچه های استارتر است، صحبت می کنند.
آراستن
روشهای استاندارد نظافت و تمیزی اسب برای نژادهای اصیل باید باشد. حداقل دو بار در هفته آنها را بشورید و برس بکشید، روزانه سم آنها را بازرسی و تمیز کنید تا جلوی آسیب و عفونت را گرفته باشید.
انجام نظافت اسبها بصورت اصولی و بسیار نرم و لطیف مهم است بخصوص برای اسن اسب ها، زیرا این اسب پوست نازک تری نسبت به نژادهای دیگر دارد. بنابراین یک نژاد اصیل ممکن است از نظافت بیشتر حساس و آزاردهنده باشد، مخصوصاً اگر به نقاط زخمی برخورد کنید. این روند را به آرامی انجام دهید و به اسب بخاطر خوش رفتاری به او پاداش دهید و یا از او تعریف کنید. همچنین از ابزارهای نظافت نرم مانند برس با موهای طبیعی به جای نایلون استفاده کنید.
بدون دیدگاه